In augustus heb ik een rondreis door Egypte gemaakt en veel krachtplekken bezocht. Hier is mijn persoonlijke reisverslag

Land van extremen
Egypte is in veel opzichten een land van extremen. Als je kijkt naar het landschap, dan zie je droog en ruig woestijnlandschap dat abrupt verandert in een groene weelderige oase zodra je nog maar een paar kilometer van de Nijl af bent en het land geïrrigeerd wordt.
De tegenstellingen tussen rijk en arm zijn enorm. Een paar miljoen arme inwoners van Cairo wonen bijvoorbeeld in de dodenstad (necropolis), letterlijk tussen de graven en mausolea. Net buiten Cairo wordt een nieuwe hoofdstad gebouwd. Ik vrees dat de armsten in het oude Cairo aan hun lot worden overgelaten zodra deze nieuwe smart city (handig voor de total control) volledig in gebruik is genomen. 
Op het oog ziet alles er mooi uit, ook bijvoorbeeld de vijf sterren hotels. Maar als je dichterbij komt, dan zie je dat bijna alles kapot is en ontzettend smerig. Er is geen vuilnisophaaldienst in Cairo en de hoeveelheid afval die je langs de Nijl en de wegen ziet, is enorm. Er is blijkbaar geen geld voor onderhoud; een droevig beeld van vergane glorie.

Onderdrukking
Net als in Nederland is er ook in Egypte sprake van onderdrukking. De boeken Nu de wereld niet meer kijkt van Eduard Cousin en Arabische lente van Jan Eikelboom geven een goede indruk van (het leven na) de Arabische lente. Ik heb een aantal Egyptenaren gesproken die aangeven dat er ten tijde van Mubarak nog sprake was van beperkte democratie, een bepaalde mate van vrijheid. Zij zeggen dat het leven sinds het leger aan de leiding is veel moeilijker is geworden en meer als dictatuur aanvoelt. Het leger heeft de infrastructuur, een deel van de voedingsindustrie en de media in handen. Er is een dienstplicht tot 3 jaar in Egypte. De overheid stelt mensen 3 jaar te werk bijvoorbeeld in een koffietentje midden in de woestijn waar de toeristenbussen 2 x per dag langskomen. Dan zit je 3 maanden in de woestijn met een paar collega’s en mag je na 3 maanden 1 week naar huis. Als iemand opgepakt wordt, is het zaak er zo snel mogelijk achter te komen waar iemand is vastgezet; anders verdwijnen mensen helemaal van de radar. 
De overheid weet 24/7 ook waar jij als toerist bent. Als je van de ene wijk naar de andere wijk gaat in Cairo, moeten telkens alle papieren getoond worden. Midden in de woestijn staat ineens een kilometerslange muur. ‘Hier wordt een grote boerderij gebouwd’ is dan het officiële verhaal. Maar waarom staan er dan zoveel wachttorens op die muur?

Voor iedereen is duidelijk dat hier sprake is van onderdrukking. In tegenstelling tot in Nederland, waar het grootste deel van de Nederlanders nog steeds niet door heeft of wil zien dat we meer en meer onder overheidscontrole komen en onze vrijheid sterk ingeperkt wordt. Het bijna voortdurend sprayen van chemicaliën (chemtrails) legt een drukkende deken over Europa die gevoelige mensen voelen. Waar Egyptenaren weten dat hun overheid propaganda maakt, denken veel Nederlanders nog steeds dat de main stream media hier de waarheid spreken. Geluiden over censuur op het internet worden veelal niet geloofd, privacy is hier ver te zoeken en de overheid is van plan 600 boeren komend jaar verplicht te onteigenen; de overheid wil de grond om huizen te bouwen, als onderdeel van de Tristate City Network. Het heeft werkelijk niets met dierenliefde of liefde voor de natuur te maken.

Polarisatie
De polarisatie is in Egypte toegenomen sinds de Arabische lente, net als in Nederland afgelopen jaren. De kloof tussen de verschillende bevolkingsgroepen en religies is uitvergroot en er is meer haat tegenover Westerlingen; dat heeft te maken met de rol van het Westen tijdens de Arabische lente. Soms is dat ook voelbaar en merkbaar als toerist; Ik werd in Aswan op straat door een tienerjongen op mijn arm geslagen, zo maar. Ik kon voelen dat het een tienerstreek was, maar voelde tegelijkertijd dat er een gebrek aan respect naar (Westerse) vrouwen onder zat en ik besefte dat deze jongen ergens opgepikt had dat het oké was om een vreemde/vrouw te slaan. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld in Egypte, ook niet als er op dagen een bewaker met mitrailleur onder zijn jasje meeging. Maar dit voorval raakte me en ik ben na een half uur teruggegaan naar het hotel.

Teloorgang spirituele kennis
Ik was verdrietig om te zien dat het volk het zo zwaar heeft. Het deed me ook verdriet om de gids het door de overheid goedgekeurde, oppervlakkige verhaal over alle krachtplekken te horen vertellen. Ik was stomverbaasd dat de mede-reisgenoten blindelings geloofden dat de pyramides alleen maar graven waren. De teloorgang van de spirituele kennis en ervaring en alle moeite om die weg te houden bij het volk blijft schokkend. 

Nu ga je misschien denken dat ik een verschrikkelijke reis heb gehad…het tegendeel is waar! Ik heb heel erg genoten van de ruige natuur, van de helderblauwe lucht met de zon die elke dag schijnt (geen chemtrail gezien!), van de spirituele krachtplekken, van de eenvoud van het dagelijkse leven op het platteland, van het versgebakken brood en de prachtige Nijl. Als je in een klein dorpje leeft bij de Nijl waar je zelf je eten kunt verbouwen en een fijne sociale gemeenschap hebt, kun je in deze dolgedraaide wereld het nog redelijk zelfstandig redden vermoed ik. Beter dan bijvoorbeeld in Amsterdam als de voedsel- en energietekorten verder toenemen. 

Nijl als levensader
De Nijl vond ik ontzagwekkend en ervaarde ik als heilig, letterlijk en figuurlijk de levensader van Egypte! Zonder water kun je daar niet leven, kun je niets! Daarom leeft 90% van de Egyptenaren aan de Nijl of in de Nijldelta. De Nijl ontspringt uit de Blauwe Nijl (Ethiopië) en de Witte Nijl (Victoriameer) en is (een van) de langste rivieren ter wereld. Vroeger overstroomde het land een paar maanden per jaar en stond een groot deel onder water waarna alles weer groeide en bloeide. Om de overstromingen te voorkomen zijn de Aswandam en later de Nasserdam gebouwd. Als je beseft dat Egypte volledig afhankelijk is van die ene rivier voor zijn zoet water, dan begrijp je misschien de paniek in Egypte over de bouw van een dam in Ethiopië! 

Pyramides
In het noorden vind je de pyramides. De stad Cairo is inmiddels zo gegroeid dat de pyramides aan de rand van de stad liggen. Vanuit ons hotel hadden we zelfs zicht op de pyramides. Een aantal pyramides, heeft net als de pyramides van Bosnië, een waterader en metaal onder zich; het zijn niet alleen graven, maar vooral krachtcentrales, kosmische zendstations en er vonden krachtige inwijdingen plaats. 

Een aantal pyramides kun je in door flink gebukt in een kleine gang af te dalen. Dat is een avontuur op zich, omdat het er klein is en je van tevoren niet weet hoe lang het is en waar je precies uitkomt. In de kamers is in 3d weinig te zien, maar spiritueel gezien is het belangrijk om daar toch even te zijn zodat jouw ziel bepaalde energieën kan ophalen. De overheid weet dondersgoed dat het niet zo maar een kamertje is, want zodra je jouw ogen sluit voor een korte meditatie krijg je een schreeuwende bewaker voor je neus; je mag je vooral niet met het licht en de liefde verbinden! Geen probleem, dan schakelen we over op de zombie-modus, dus ogen open en aandacht naar binnen gericht om alsnog stiekem te mediteren. 
Memphis en de pyramides van Sakkara en Cheops en het Egyptisch museum in Cairo zijn echt de moeite waard. 

En vergeet de Sphinx niet! Het oudste bouwwerk ter wereld dat overblijfsel is uit de tijd dat de leeuwen als geïndividualiseerd bewustzijn op aarde leefden. Ik vond hem er wel erg gerestaureerd uitzien.

Tempels
In het zuiden vind je vele tempels gewijd aan met name Isis, Osiris en Horus. Isis krijgt samen met Osiris een kind, het goddelijke kind Horus. Met andere woorden, als je het mannelijke en vrouwelijke in jezelf in balans brengt en heelt, wordt de derde neutrale stroom, Horus, geboren. In veel tempels zie je beschadigde beelden; soms waren de kopten (christenen) aan de macht en die hakten de gezichten van de goden weg en stookten vuur in de tempels waardoor de tempels zwart blakerden. Dan waren er weer andere machthebbers. 

Vanuit Cairo zijn we met de nachttrein naar Aswan in het zuiden gereisd. 

Nog zuidelijker en middenin de woestijn ligt Abu Simbel. Een indrukwekkende tempel van Ramses 2^e die, heel ongewoon, ook een tempel voor zijn vrouw Nefertari ernaast liet bouwen. 

Vanuit Aswan kun je naar de bekende Isis-tempel, de tempel van Philae waar je met een bootje naar toe gevaren wordt; de oorspronkelijke tempel ligt overigens onder water; de tempel is een paar honderd meter verplaatst door UNESCO. Hier is ook een kleine Hathor tempel. 

Tijdens de 3-daagse Nijlcruise bezochten we onderweg Kom Ombo, een tempel gewijd aan Sobek (krokodillengod) en Horus. Daar zijn zelfs gemummificeerde krokodillen te zien in het museum. 

Ook de Horustempel Edfu hebben we bezocht na een bloedstollende rit met een paardenkarretje van de boot naar de tempel. 

In Luxor vind je de tempels van Luxor en van Karnak. Zij zijn met elkaar verbonden door een 3 km lange weg met een zuilenrij van sphinxen, erg indrukwekkend. De complexen van Luxor en Karnak zijn groot en vol toeristen; ik kon er daarom niet zoveel mee (verwend ook door de andere prachtige plaatsen waar we vaak de enige toeristen waren).

De tempel van Hatsjepsoet is bijzonder, omdat Hatsjepsoet een vrouwelijke farao was. Zij liet zich niet zo maar op zij zetten en vermomde zich zelfs een tijd als man om aan de macht te blijven. Een vrouw met ballen dus! Je vindt er ook de Konings- en Koninginnen graven. Een vallei vol prachtig versierde graven in grotten. 

Vanuit Luxor kun je een dagexcursie maken naar Abydos en Dendera. De meeste toeristen gaan hier niet naar toe, omdat het niet op de route ligt en er geen hotels in de buurt zijn. Onze gids was dolblij dat ik daar perse naar toe wilde, want hij was er al 15 jaar niet geweest! 

Abydos is voor mij de heiligste en meest bijzondere plek van Egypte! Met hiëroglyfen die werkelijk uitgehouwen zijn (dus niet erop geschilderd, maar in reliëf) en prachtige kleuren hebben.
Bijzonder is ook de wand waarop de namen van “alle” farao’s staan. Let wel, hierop staan alleen de namen van de ‘goedgekeurde’ farao’s. De naam van bijvoorbeeld de zwarte farao die Opper- en Neder Egypte verenigde, ontbreekt. Ook toen werden er dus al rare spellekes gespeeld. 
Direct achter de tempel, 6 meter lager, ligt het Osirion. Hier is op de binnenkant van een muur de oudste levensbloem ter wereld te zien; als je binnen mag komen! De regering weet dat dit een heel krachtige plek is en dus is dit afgesloten voor het publiek. Er liepen teveel bewakers rond om er stiekem binnen te kunnen gaan, dus dat is me helaas niet gelukt. 

Dendera is een Hathor tempel. Hathors hebben connectie met Venus en zijn geluid georiënteerde, galactische lichtwezens. Ze werkten bijvoorbeeld met een sistrum; een metalen muziekinstrument dat gebruikt werd bij dans en inwijdingen. De zuilen met de Hathorkoppen (koeienoren) zijn prachtig!

Lichtschepen
Op de foto’s die ik gemaakt heb (met mijn mobiel) staan ook veel lichtschepen. Zeker boven Luxor, Karnak en de Rode Zee wemelde het ervan. Er is van alles aan de hand hoor en ik word er zo blij van dat onze sterrenbroeders en -zusters zich weer meer en meer laten zien!

Roofkunst
De reis confronteerde me ook met het fenomeen ‘roofkunst’. De originele sterrenhemel van Dendera ligt in het Louvre, de originele steen van Rosetta ligt in het British Museum. Ik sta dus in Egypte op die krachtplekken naar een kopie te kijken, hoe ironisch is dat! Ongekend en ongehoord dat deze stukken niet direct worden teruggegeven aan Egypte, terwijl niemand de oorsprong ter discussie stelt. Hoezo moet je daar over onderhandelen… gewoon teruggeven! De opening van het nieuwe Egyptisch Museum in Cairo lijkt me een mooie gelegenheid daarvoor. 
En wij kunnen helpen! Als de toeristen het Louvre en het British Museum massaal links laten liggen totdat de roofkunst is teruggeven, zullen de bezoekersaantallen flink dalen. Pas als deze machtsbolwerken het in hun portemonnee voelen, zullen ze misschien in beweging komen en de kunst teruggeven. Waar is onze solidariteit als mede-wereldburgers met de Egyptenaren?

Reizen vanuit je hart
Je kunt op verschillende manieren en met verschillende intenties reizen. Zo kun je de intentie hebben er spiritueel van te groeien en iets goeds te brengen op de plek waar je naar toe gaat. Als je een plek bezoekt, laat je een stukje DNA achter en kunnen er zielsherinneringen geactiveerd worden waardoor je verder heelt en groeit. Durf daarom je intuïtie te volgen als je voelt dat je een bepaalde plek wilt bezoeken, maar mentaal niet begrijpt waarom je er naar toe moet. Het is de roep van jouw ziel. 

Als je een plek gaat bezoeken, vraag dan aan aartsengel Michael om je te beschermen en ervoor te zorgen dat je uitsluitend interactie hebt met de krachten van het licht in dienstbaarheid naar anderen.
Verbind je vanuit jouw hart met de aarde en de bron. Vraag toestemming aan de lichtwezens van de betreffende tempel om de plek te bezoeken en geef je intentie. Vraag om uitwisseling van lichtcodes en informatie die voor jouw ziel van belang is. Ontspan je en wees liefdevol in je hart aanwezig terwijl je de plek bezoekt. Geniet ervan! Verbind je vanuit jouw hart met de hiëroglyfen en beelden die je ziet. Je kunt een kristal(len hanger) meenemen en die eventueel even tegen een muur of altaar houden zodat de energieën van de plek hierin worden opgeslagen.  Als je vertrekt, neem je weer afscheid van het lichtwezen van de plek en bedank je voor de energieën. 

Reizen vanuit jouw hart is voeding voor jouw ziel!

Ook op spirituele reis naar Egypte?
Ook als je niet fysiek naar Egypte reist, kun je contact maken met de krachtplekken en spiritueel groeien. Ik adviseer je het boek Enlightenment Codes, for cosmic ascension van Sabrina Di Nitto door te nemen. Zij beschrijft de spirituele inwijding op alle krachtplekken, alle Nijltempels, waardoor tijdens het lezen de lichtcodes die voor de ascentie van jouw ziel van belang zijn, gedownload worden in jouw hogere bewustzijnsvelden! Het is geen boek dat je in een keer snel uitleest; lees het met een open hart en ziel en vertrouw erop dat de informatie in jouw hogere bewustzijnsvelden wordt opgenomen. 

Ook fysiek op reis naar Egypte?
Het toerisme is na de Arabische lente niet meer teruggekomen op het oude niveau; het is nog slechts 30% van wat het vroeger was, dus heerlijk rustig om nu te gaan! Daarom pampert de overheid de toeristen die er zijn en geeft veel kortingen. Zo konden wij voor een prikkie een ballonvaart maken over de woestijn en de Nijl in Luxor!

Als je een beetje tegen de hitte kan, reis dan in augustus (jawel, midden in de zomer) naar Egypte. Dan is het nog rustiger qua toeristen en augustus is de minst hete zomermaand omdat er meestal een bepaalde wind waait. Ga beslist naar Abydos (inclusief het Osirion) en Dendera en geef dat van tevoren bij het reisbureau aan; ze moeten namelijk een vergunning aanvragen voor elke plek die je wil bezoeken. Nog een laatste praktische tip: drink elke dag veel cola en neem probiotica mee om jouw darmen te steunen.

Ik hoop je met deze blog geïnspireerd te hebben met de verschillende facetten van mijn Egypte reis!